سفر بی بازگشت "ذهن های زیبا"

اتوبوس از مسیر خود منحرف شده و راننده توان کنترل خودرو را ندارد، اتوبوس به دره می غلتد و سقوط آخرین تصویر ثبت شده در ذهن نخبه هایی است که بازمانده شان بعدها قله های جهانی را فتح می کند.

- به گزارش سایت قطره و به نقل ازایسنا، 26 اسفند 1376 پایانی بود بر داستانی که هنوز شروع نشده بود و نقطه اتمامی برای ذهن هایی که همه چیز را محاسبه می کردند جز جاده، دره، راننده و سقوط.

آرمان بهرامیان، رضا صادقی، علیرضا ساریبان، علی حیدری، فرید کابلی، مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی در کنار هم ایستادند تا پیامی مهم را به جامعه ایران مخابره کنند.

پیامی که می گفت زیرساخت های معیوب، بی دقتی و سهل انگاری می تواند نخبگان یک کشور را قبل از شکوفایی جوانمرگ کند.

پیام رسان اصلی اما از دل همان اتوبوس مرگآپلود فایل بیرون آمد.

اتوبوسی که هفت نخبه کشور را به کام مرگ فرو برد، اما "مریم میرزاخانی" را زنده نگه داشت تا نشان دهد اگر ریاضی دان ایرانی زنده مانده و سال ها بعد غرور ملی را در سطح جهانی ارتقا داده، ایران باید بداند که هفت مریم میرزاخانی را در یک لحظه از دست داده است.

دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف که از بیست ودومین مسابقات ریاضی دانشگاه چمران اهواز بازمی گشتند، آخرین فرمول را در دره نوشتند تا شاید سرنوشت نسل ها بعد در دانشگاه رقم بخورد نه در میان خون و سنگ و آتش.